Wat is het verschil tussen stads- en dorpstapijten?
De tapijten die lang, lang geleden werden geweven, is vaak erg onduidelijk waarom ze geweven zijn. Er is sowieso weinig bekend over die tijd en de tapijten uit deze ververstreken tijd. Algemeen wordt ervan uit gegaan dat de eerste tapijten die ooit geweven werden, gemaakt werden voor praktische doeleinden. Om op te zitten, eten en lopen. Comfort ging in die tijd boven decoratie en luxe. Het tapijt bracht op dat moment het enige decoratieve in huis aan.
Van functioneel naar luxeproduct
Door de tijd heen werden tapijtweeftechnieken en het ontwerpen ervan verfijnd, uitgebreid en geprofessionaliseerd. Tapijten werden een luxeproduct, die de klasse van de eigenaar aangaf.
Het waren namelijk kwaliteitsvolle tapijten en er was veel vraag naar. De fabrikanten die de mooiste, uniekste en kwaliteitsvolle tapijten op de markt brachten werden benoemd tot “meesterwevers”. Sommige van deze zetten hun handtekening op de tapijten, waaraan we nu nog kunnen herkennen van wie het tapijt is geweest.
Verschillen
Zo nu en dan speelt er een bepaalde trend op dat het verschil tussen stadstapijten en dorpstapijten sterker gecontrasteerd moet worden. De stadtapijten moeten voldoen aan de eisen van de commerciële marktvraag. De dorpstapijten moeten de authentieke traditie van het land voorzetten, met culturele tradities en kwaliteit.
Dit geldt ook voor de mensen die de stedelijke stadstapijten ontworpen. De meeste van hen hadden al jaren ervaring en traditie van tapijtweverij achter de rug. Ondanks hun smaak moesten ze steeds weer actief reageren op de steeds veranderende smaak van de markt. Ging je niet mee dan kon je ook succes vergeten, want meegaan met de markt was genoodzaakt wilde je een succesvol marktaandeel behalen. Hierdoor bleven de technische en ontwerpnormen gegarandeerd. Alleen de beste, creatiefste en kwaliteitsvolle stadstapijten konden de markt blijven domineren.
Fascinerende en antieke dorpskleden uit Perzië
Net als tribale en nomadische tapijten, hebben dorpstapijten een soort romantische charme over zich heen. Ze worden over het algemeen gezien als een vorm van volkskunst en krijgen vaak de stempel van culturele authenticiteit en oudheid.
Toch vertegenwoordigen ze vandaag de dag nog steeds een complexe, langdurige relatie met de stedelijke tapijtproductie. Van technische tot ontwerpaspecten. Nomadische en dorpstapijten vertonen vaak geometrische vormen, strakke lijnen en verschillende versies van bloemen en diermotieven. Deze zijn indirect altijd af te leiden van het repertoire van stedelijke tapijten.
Over het algemeen werden dorpskleden in Perzië in kleinere maten gemaakt, in plaats van in kamerformaten. Het komt zelden voor dat dorpstapijten net zo groot worden als de kamerformaten van stadstapijten. De ontwerpen zijn gedurfder en meer rechtlijnig. Ze zijn grover geweven, met minder knopen per vierkante centimeter. Dit zijn allerlei verschillen tussen dorps en stadstapijten. De dorpstapijten hebben als basis altijd wol, mar er kan ook gebruik worden gemaakt van katoen zoals de stadswevers vaak doen. Regelmatig wordt er ook een combinatie van wol en katoen gebruikt.
Dorpstapijten zijn toch erg afhankelijk van stedelijke tapijten. Vooral als je kijkt naar de ontwerpen. Er wordt vaak gespiekt als je kijkt naar diverse bloemmotieven, medaillons of doorlopend patroon. Toch blijven dorpstapijten meer abstract en geometrisch op het gebied van ontwerpen. Daarnaast zijn nomadische en dorpstapijten een stuk kleiner. Het komt geregeld voor dat dorpstapijten een uitbreiding zijn van de tapijtweefcentra in een nabijgelegen stad. Het is daarom ook niet zo gek dat er verschillende overeenkomsten te benoemen zijn.